szpic

szpic
szpic I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D. -a; lm D. -ów {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ostre zakończenie, wierzchołek czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Szpic gwoździa. Szpic noża. Kopnąć coś szpicem buta. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'ozdoba choinkowa: rurka szklana z ostrym zakończeniem wkładana na wierzchołek choinki': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nałożyć szpic na choinkę. <niem.> {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}szpic II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mż III, D. -ów {{/stl_8}}{{stl_7}}'pies średniej wielkości, o spiczasto zakończonym pysku, małych uszach, krótkich nogach, puszystej sierści i ogonie zawiniętym nad grzbiet; wykorzystywany jako pies stróżujący, pociągowy (na Dalekiej Północy) i myśliwski' <niem.> {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • szpic — I m II, D. a; lm M. e, D. ów «ostre zakończenie czegoś; czubek, wierzchołek» Szpic buta, noża. ◊ Wycięcie, bródka itp. w szpic «wycięcie, bródka itp. mające kształt ostrego trójkąta, ostro zakończone» ‹niem.› II m II, DB. a; lm M. e, D. ów «pies… …   Słownik języka polskiego

  • Spitz loup — Keeshond Le Keeshond ou Spitz Loup …   Wikipédia en Français

  • kozi — przym. od koza (tylko w zn. 1) Kozie mleko. Kozia skóra, wełna. ∆ Kozia nóżka «narzędzie kary cielesnej, któremu za rączkę służy nóżka kozy, sarny itp.» ∆ bot. Kozia bródka → goździeniec ◊ Kozia broda, bródka «krótka broda strzyżona w szpic» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • marlin — m IV, DB. a, Ms. marlinnie; lm M. y zool. «Makaira, ryba z rodziny żaglicowatych, mogąca osiągać długość 5 m, o górnej szczęce wydłużonej w zaokrąglony, długi szpic; występuje w wodach pelagicznych ciepłych mórz; łowiona ze względu na smaczne… …   Słownik języka polskiego

  • przyciąć — dk Xc, przytnę, przytniesz, przytnij, przyciąćciął, przyciąćcięła, przyciąćcięli, przyciąćcięty, przyciąćciąwszy przycinać ndk I, przyciąćam, przyciąćasz, przyciąćają, przyciąćaj, przyciąćał, przyciąćany 1. «skrócić, uformować, ukształtować coś… …   Słownik języka polskiego

  • spiczasty — «zwężający się na końcu w szpic; ostro zakończony» Spiczasty nos. Spiczasta wieża. Spiczaste pazury …   Słownik języka polskiego

  • szpica — ż II, DCMs. szpicacy; lm D. szpic wojsk. «pododdział wojska wyznaczony do ubezpieczenia kolumny w marszu» Szpica zwiadowcza. Szpica czołowa, boczna, tylna. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… …   Słownik języka polskiego

  • wycięcie — n I 1. rzecz. od wyciąć. 2. lm D. wycięcieęć «miejsce wycięte, wykrajane, wyrobione w czymś» Wycięcie w murze, w desce. 3. lm D. wycięcieęć «dekolt u sukni, bluzki, kamizelki itp.» Owalne, kwadratowe wycięcie. Wycięcie w szpic. Bluzka z dużym… …   Słownik języka polskiego

  • шпіц — Шпіц: вільне місце в кінці газетної сторінки [17] «під шпіц»: вільне місце на кінці газети [VI] Шпіц: під шпіц викладене як «вільне місце на кінці газети» (505). Насправді, значення під шпіц у Франка, як і взагалі в Галичині, ширше. Воно означає… …   Толковый украинский словарь

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”